ยุค/สมัย

 อิทธิพลของคนกลุ่มต่าง ๆ

ผลต่ออาหารท้องถิ่นภูเก็ต

ศรีวิชัย-ทมิฬโจฬะ
(ศตวรรษที่ ๑๕-๑๖)

เข้ามายึดครองดินแดนในภาคใต้ทั้งหมดรวมทั้งภูเก็ต
บ้านมนิกคราม   บ้านบางโจ

อาหารที่เป็นอาหารท้องถิ่นประเภทเครื่องเทศ ( เครื่องซา)

 ศิริธรรมนคร
(ศตวรรษที่ 17-18)

ปกครองดูแลหัวเมืองปักษ์ใต้ในลักษณะหัวเมืองนักษัตร  ภูเก็ตสุนัขนาม

กลุ่มคนจากศิริธรรมนครที่เข้ามาดูแลหัวเมือง หรือ การเดินไปมาย่อมนำวัฒนธรรมการกินมาแลกเปลี่ยนกัน

อาณาจักรสุโขทัย
( พ.ศ.1800- 1983)

สมัยพ่อขุนรามคำแหง ได้เข้ามาปกครองหัวเมืองปักษ์ใต้ตลอดแหลมมลายู

การแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมทั้งด้านศาสนาและวัฒนธรรมด้นอาหาร

อาณาจักรอยุธยา
(พ.ศ.1983-2310)

อนุญาตให้ชาวต่างประเทศเข้ามาตั้งถิ่นฐานในภูเก็ตเพื่อการค้าดีบุก ทั้งชาวฮอลันดา  ฝรั่งเศส

อาหารของตะวันตกเข้ามามีบทบาทในวัฒนธรรมอาหารของชาวภูเก็ต

สมัยธนบุรี
( พ.ศ.2310-2325)

บทบาทของพ่อค้าชาวอังกฤษ กัปตันฟรานซีสต์ ไลท์ ในฐานะพ่อค้าและผู้แสวงหาอาณานิคมให้รัฐบาลอังกฤษ

วัฒนธรรมอาหารจากอังกฤษเข้ามาผสมผสานกับอาหารท้องถิ่น ประกอบกับชาวอังกฤษผู้นี้แต่งงานกับผู้หญิงชาวภูเก็ต

สมัยรัตนโกสินทร์
( พ.ศ.2325-ปัจจุบัน)

ยุคที่ 1 (สมัยรัชกาลที่ 1 – 3 ) ยุคแห่งศึกสงครามเก้าทัพ ในปี พ.ศ.2328
อิทธิพลของผู้แทนรัฐบาลอังกฤษต่อเมืองถลาง
บทพระราชนิพนธ์กาพย์แห่เรือชมเครื่องคาวหวาน
การอพยพของชาวจีนเข้ามาขายแรงงานในภูเก็ต

วัฒนธรรมอาหารจากคนกลุ่มต่าง ๆ ที่เข้ามามีบทบาทในเมืองถลางและภูเก็ต ย่อมทำให้เกิดการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมดั้งเดิมของคนท้องถิ่น และวัฒนธรรมอาหารใหม่จากการอพยพย้ายถิ่นของคนกลุ่มต่าง ๆ ที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในภูเก็ต