ภูเก็ตมีความอุดมสมบูรณ์และความหลากหลายของระบบนิเวศแบบต่างๆ ที่ไม่มีในที่อื่น ทั้งระบบนิเวศบนบก และระบบนิเวศชายฝั่งทะเล ระบบนิเวศบนบก ประกอบด้วย สภาพแวดล้อมที่เป็น ป่าดิบชื้น ป่าพรุ ทุ่งนา บึง ส่วนระบบนิเวศชายฝั่งทะเล ได้แก่ หาดทราย ป่าชายหาด ป่าชายเลน แหล่งหญ้าทะเล โขดหิน และแนวปะการัง ปากแม่น้ำ เป็นต้น
ในอดีตเมืองภูเก็ตมีชื่อเสียงด้านการเป็นเมืองท่าพักเรือเพื่อหลบลมมรสุม และทำเหมืองแร่ดีบุกทั้งบนบกและในทะเล แต่เนื่องจากราคาแร่ในปัจจุบันไม่คุ้มค่าในการลงทุน จึงได้ยกเลิกการทำเหมืองแร่ไป แต่จากการขุดแร่บนบกได้ก่อให้เกิดแหล่งน้ำจืดจำนวนมาก ยังได้เอื้อประโยชน์แก่การเกษตรกรรมและการบริโภคอุปโภคแก่ชาวภูเก็ตในปัจจุบัน
ปัจจุบันมีพื้นที่เพาะปลูกโดยรอบเกาะภูเก็ตมีประมาณ ๑๓๐,๐๐๐ไร่ ส่วนใหญ่ปลูกยางพารา และมะพร้าวซึ่งถือเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญระดับประเทศ แต่ในระยะต้นที่ยางพารายังเล็ก ก็มีการปลูกไม้ผลแซม จึงเป็นที่มาของสับปะรดและพืชผักพื้นเมืองภูเก็ตนานาชนิดที่ไม่สามารถหารับประทานในถิ่นอื่น
“ลองกอง” ผลไม้รสชาติดีเปรี้ยวอมหวาน ปลูกมากที่ตำบลป่าคลอก
ผลสะตอ(ผักมีเมล็ดคล้ายถั่วแต่กลิ่นแรง หอม กรอบ อร่อย) และลูกหยี(ผลไม้รสชาติเปรี้ยว)ไม้ผลมีชื่อเสียงของตำบลกมลา
สับปะรดภูเก็ตและงานเทศกาลสับปะรดภูเก็ต ๑๖ สค.๒๕๕๔
